Turkish Recordings

bol
bul
ün
ön

Erkekler işe gitmeden önce her sabah tıraş olurlar

Geçen hafta Semiha Hanım bir toplantı yapmayı plânlamıştı. Bu toplantı için uzun zamandan beri hazırlık yapıyordu. Bütün dostlarını bu toplantıya davet etmişti. Yemekler hazırlamış ve bütün evi baştan aşağıya temizlemişti. Fakat son dakikaya hastalandı ve toplantıyı iptal etmek zorunda kaldı. Zavallı Semiha Hanım! gerçekten hayâl kırıklığına uğramıştı.

Zekai Bey geçen hafta patronundan zam istemeyi plânlamıştı. Bu teklif için uzun zamandan beri hazırlık yapıyordu. Haftalarca işe erken gelmişti. Geç saatlere kadar yorulmadan çalışmıştı. Hatta bu görüşme için yeni bir takım elbise bile satın almıştı. Fakat tam zam isteyeceği sırada patronu onu işten kovmuştu. Zavallı Zekai Bey! gerçekten hayâl kırıklığına uğramıştı.

Naci ile Naciye geçen ay evlenmeyi plânlamıştı. Evlilik için uzun zamandan beri hazırlık yapıyorlardı ve onların dostları dört gözle bu günü bekliyordu. Naciye güzel bir gelinlik kiralamıştı. Naci de şık bir elbise satın almıştı. Naci iki iki yüz kişiye davetiye göndermişti. Fakat son dakikaya Naci hastalandı ve düğünü iptal etmek zorunda kaldılar. Zavallı Naciye! gerçekten hayâl kırıklığına uğramıştı.

Sizin de uzun zamandan beri yaptığınız plânlarınız var mı? Bu plânlar gerçekleşmezse hayâl kırıklığına uğramamız gerekir. Buna benzer olaylar yaşadınız mı? Arkadaşlarınıza anlatın.

— Salih, sen misin? Gözlerimi inanamıyorum.
— Tamer! Arkadaşım, sen de nereden çıktın? Seni yıllardan beri görmüyordum.
— Yaa, haklısın. Senelerden beri görüşemedik. Nasılsın, işlerin nasıl?
— Herşey yolunda. İşlerim çok iyi, ya sen? Senin işlerin nasıl?
— Benim işlerim de yolunda, ben de çok iyiyim.
— Söylesene, hâlâ Kanarya Sokak’ta mı oturuyorsun?
— Hayır, iki seneden beri başka bir adresteyiz.
— Yeni evin nerede?
— Büyükdere Caddesi’nde oturuyoruz. Sen neredesin, hâlâ Meltem Sokak’ta mı oturuyorsun?
— Yok, ben de 1990’dan beri başka bir evde oturuyorum.
— Nerede bu ev? Eski evine uzak mı?
— Yakın sayılır. Rüzgarlı Sokak’ta.
— Eee, Salih kardeşim, söyle bakalım, hâlâ berberlik yapıyor musun?
— Hayır, berberliği bıraktım. Geçen seneden beri fotoğrafçılık yapıyorum. Daha rahat.
— Çok sevendim. Peki hâlâ şiir yazıyor musun? Senin şiirlerini çok severim, bilirsin.
— Bilirim, bilirim. Ama maalesef artık şiir yazmıyorum. Senelerden beri şiir yazmıyorum ama beş seneden beri roman yazıyorum. Ya sen, hâlâ hafta sonlarında balığa mı çıkıyorsun?
— Nerede o günler! Evlendiğimden beri balık avına gidemiyorum.
— Seneler ne çabuk geçiyor. Hey gidi günler!
— Ne iyi oldu da sana rastladım. Şimdi benim gitmem gerek. Yine buluşup uzun uzun konuşalım. Daha konuşacak çok şeyler var. Anlaştık mı?
— Tamam. İnşallah en kısa zamanda tekrar görüşürüz. Şimdilik hoşçakal.
— Hoşçakal, kendine iyi bak.

Mükkemel çocuklar
Beyza çok başarılı bir öğrencidir. Beş aydan beri kimya olimpiyatlarına hazırlanıyor. Öğretmeni Mesut Bey son iki aydan beri Beyza’nın kimya çalışmalarına çok özen gösteriyor. Beyza hafta sonları evine gelince ailesi çok mutlu oluyor. O küçüklüğünden beri bilgisayar programcısı olmal istiyor. Kardeşi Betül ise ileride doktorluk mesleğini seçmek istiyor. Annesi ve babası onlarla gurur duyuyorlar. Çünkü onlar gerçekten iyi çocuklar.

Sinemada
Lale, bugün çok üzgündü. Biraz neşelenmek için sinemaya gitti. Kapıdan içeriye girerken ayağı bir şeye takıldı ve düştü. Bunu gören Suna, hemen Lale’nin yanına geldi ve onun yerden kalkmasına yardım etti. Lale, Suna’ya çok teşekkür etti. Suna ile Lale birbirleriyle tanışıp arkadaş oldular. Lale, film seyrederken ağladı. Suna da ağladı. Çünkü seyrettikleri film duygusal bir filmdi.

Üç arkadaş
Üç arkadaş New York’ta elli katlı bir otelin en üst katında bir oda kiralamışlar. Bütün gece şehirde eğlenmişler, gecenin geç bir saatinde otele dönmüşler. Otelin o gece asansörleri bozukmuş. Müşteriler alt katlardaki salonlarda yatmışlar. Otelci bu üç arkadaşa da salonda yer ayırmış. Onlar bu habere çok üzülmüşler.
Biz merdivenlerden çıkarız demişler. Paltolarını, ağırlıklarını vestiyerde bırakmışlar ve merdivenlerden çıkmaya başlamışlar. Yol uzun sürmüş. Üç arkadaş sıra ile hikaye anlatmaya başlamışlar. Yirmi beşinci katı geçmişler. Fakat her üçünün de takatı kesilmiş. Gülünç hikayeler de bitmiş. Kırk beşinci katta artık nefealeri kesilmiş. Nerdeyse orada yatacaklarmış. Kırk sekizinci katta birisinin aklına gülünç bir fıkra gelmiş. Fıkra sahibi anlatmaya başlamış.
«Arkadaşlar size şimdi çok gülünç bir fıkra anlatıyorum. Güler misiniz? Ağlar mısınız? Orasına karışamam. Odanın anahtarı, vestiyerde, paltomun cebinde kaldı.»

Bay ve Bayan Ertürk
Bay ve Bayan Ertürk New York’ta yaşarlar. Onlar çok az İngilizce konuşurlar. Genellikle Türkçe konuşurlar.
Onlar Türkçe gazete okurlar. Türkçe radyo programlarını dinlerler. Evlerinin yakındaki Türk dükkanından alış - veriş yaparlar. Hergün Türk arkadaşlarını ziyaret ederler. Çünkü onlar öz kültürlerini unutmak istemezler.
Fakat Bay ve Bayan Ertürk’ ün oğlu az Türkçe bilir. O genellikle İngilizce konuşur. Amerikan radyo programlarını dinler. Amerikan süpermarketlerinden alış - veriş yapar. Amerikalılar’la arkadaşlık yapar. Onlarla gezer. Onlarla konuşur. Onlarla dost olur.
Bay ve Bayan Ertürk’ ün oğlu sadece Bay ve Bayan Ertürk’le Türkçe konuşur. Ertürkler, çok üzgünler. Çünkü oğulları çok az Türkçe biliyor. Kültürünü unutuyor.

Çok sosyal bir insan
Deniz çok sosyal bir kişi. Bütün zamanlarını arkadaşlarıyla beraber geçerir. Partiler gider. Sinema ve tiyatroya gider.
Aynı zamanda bütün sporları sever. Basketbol, tenis ve voleybol oynar. O çok sportiftir.
Deniz genellikle evde kalmaz. Sık sık dışarı çıkar. Kitap okumayı sevmez. Televizyon seyretmekten hoşlanmaz. Ve asla müzik dinlenmez. O çok aktif.
Gördüğünüz gibi Deniz çok sosyal bir kişi.

Anne-baba olmak kolay değil
Kocam ve ben iyi bir anne-baba olmaya çalışıyoruz. Fakat bazen çocuklarımız mutlu edemiyoruz. Onlara göre biz daha spor giyinmeliyiz, daha spor bir araba almalıyız ve daha farklı müzikler dinlemeliyiz. Onların problemleriyle daha çok ilgilenmeliyiz ve arkadaşları bize geldiklerinde daha güler yüzlü olmalıyız.
En önemlisi ise eve geç gekdiklerinde daha anlayışlı olmalıyız. Ama onlar da biliyor ki, biz her şeyi onlar için istiyoruz ve onları çok seviyoruz.
Beni anlıyorsunuz, değil mi? Gördüğünüz gibi anne-baba olmak kolay değil.