Polish Recordings

Roślina - żyjący organizm rosnący w ziemi, w wodzie lub na innych roślinach. Roślina zwykle posiada łodygę, liście, korzenie i kwiaty, i wytwarza nasiona.
roślina, rośliny
rośliny, roślin
roślinie, roślinom
roślinę, rośliny
rośliną, roślinami
roślinie, roślinach
roślino, rośliny

Spódnica - ubranie dla kobiet lub dziewcząt, które zwisa od pasa w dół.
spódnica, spódnice
spódnicy, spódnic
spódnicy, spódnicom
spódnicę, spódnice
spódnicą, spódnicami
spódnicy, spódnicach
spódnico, spódnice

Sukienka - ubranie dla kobiet lub dziewczynek, które zakrywa górną część ciała i zwisa nad nogami.
sukienka, sukienki
sukienki, sukienek
sukience, sukienkom
sukienkę, sukienki
sukienką, sukienkami
sukience, sukienkach
sukienko, sukienki

Koszula - ubranie noszone na górnej części ciała, zrobione z lekkiego materiału, często ma kołnierzyk i guziki z przodu .
koszula, koszule
koszuli, koszul
koszuli, koszulom
koszulę, koszule
koszulą, koszulami
koszuli, koszulach
koszulo, koszule

Spodnie - ubranie, które zakrywa dolną cześć ciała od pasa do stóp, składa się z dwóch części w kształcie cylindra, po jednej na każdą nogę, które są złączone na górze.

spodnie, spodenki
spodni, spodenek
spodniom, spodenkom
spodnie, spodenki
spodniami, spodenkami
spodniach, spodenkach
spodnie, spodenki

Na co masz apetyt, Maryjko? Może spróbujesz sałatki? Proszę!
Wolę wędlinę. Podaj mi musztardę albo chrzan! Dziękuję!
Olu, a co tobie podać?
Mam apetyt na szproty.
Zupełnie o nich zapomniałem. Zaraz je przyniosę, są w kuchni.
Włodku, dlaczego tak mało jesz? Weź jeszcze coś! Może wędliny?
Dziękuję, już się najadłem. Czy możesz mi nalać herbaty?
Lubisz mocną czy słabą?
Mocną.
Proszę, posłodź herbatę i weź cytrynę!
Ja nie słodzę herbaty, lubię gorzką.
Czy smakuje wam kolacja?
Owszem, wszystko jest bardzo smaczne. Ale za wcześnie na pochwały. Zobaczymy, co nam jeszcze podasz do herbaty.
Do herbaty? Zupełnie o tym zapomniałem. Nie kupiłem ani ciastek, ani w ogóle nic słodkiego.
Szkoda że nic nie wiedziałyśmy o twojej kolacji. Byłyśmy z Maryjką na Nowym Świecie i mogłyśmy w cukierni kupić ciastek.
Przypuszczałem, że Marek o czymś zapomni. Ale nie martwcie się! Kupiłem tort.
W takim razie Tadkowi, nie tobie, należy się pochwała.
Pokraj, Olu, tort i połóż nam na talerzykach. A ja zaparzę jeszcze herbaty. Już nie ma esencji.
Ja chcę się napić fruktowitu. Dziś taki gorący wieczór.
Pij ostrożnie, jest bardzo zimny. Trzymałem go w lodówce.
Pyszny!
A tort wam smakuje?
Tak, bardzo smaczny.
Chciałyście po kolacji iść na spacer. Która godzina?
Pół do dziesiątej. Chodźmy!
Pokażemy wam Mariensztat. Wieczorem i w nocy jest tam wyjątkowo pięknie.

Przy stole

Tekst B

1. — Na co masz apetyt, Maryjko? Może spróbujesz sałatki? Proszę!
2. — Wolę wędlinę. Podaj mi musztardę albo chrzan! Dziękuję!
3. — Olu, a co tobie podać?
4. — Mam apetyt na szproty.
5. — Zupełnie o nich zapomniałem. Zaraz je przyniosę, są w kuchni.
6. — Włodku, dlaczego tak mało jesz? Weź jeszcze coś! Może wędliny?
7. — Dziękuję, już się najadłem. Czy możesz mi nalać herbaty?
8. — Lubisz mocną czy słabą?
9. — Mocną.
10. — Proszę, posłodź herbatę i weź cytrynę!
11. — Ja nie słodzę herbaty, lubię gorzką.
12. — Czy smakuje wam kolacja?
13. — Owszem, wszystko jest bardzo smaczne. Ale za wcześnie na pochwały. Zobaczymy, co nam jeszcze podasz do herbaty.
14. — Do herbaty? Zupełnie o tym zapomniałem. Nie kupiłem ani ciastek, ani w ogóle nic słodkiego.
15. — Szkoda że nic nie wiedziałyśmy o twojej kolacji. Byłyśmy z Maryjką na Nowym Świecie i mogłyśmy w cukierni kupić ciastek.
16. — Przypuszczałem, że Marek o czymś zapomni. Ale nie martwcie się! Kupiłem tort.
17. — W takim razie Tadkowi, nie tobie, należy się pochwała.
18. — Pokraj, Olu, tort i połóż nam na talerzykach. A ja zaparzę jeszcze herbaty. Już nie ma esencji.
19. — Ja chcę się napić fruktowitu. Dziś taki gorący wieczór.
20. — Pij ostrożnie, jest bardzo zimny. Trzymałem go w lodówce.
21. — Pyszny!
22. — A tort wam smakuje?
23. — Tak, bardzo smaczny.
24. — Chciałyście po kolacji iść na spacer. Która godzina?
25. — Pół do dziesiątej. Chodźmy!
26. — Pokażemy wam Mariensztat. Wieczorem i w nocy jest tam wyjątkowo pięknie.

Tak bardzo Cię kocham!
Przecież możesz to czytać w moich oczach. Jesteś Krystyno
pierwszą kobietą, przed którą
klękam. Dlatego teraz i tutaj
pytam: Czy mam szansę na
wspólne życie z Tobą? Znasz
mnie już tyle lat. Masz więc świadomość, że tylko ja dam Ci
prawdziwą miłość, spokojne
życie i dobrobyt. Do tego
wszystkiego świetnie gram na
akordeonie. W domu sam bez
trudu naprawiam instalacje
elektryczne i hydrauliczne.
Sprzątam bardzo dokładnie. Kiedy mam kłopoty, nie sięgam jak inni
mężczyźni po alkohol. Nie uciekam od trudności, lecz odważnie stawiam im czoło. Przyznasz też, że bardzo dbam o swój wygląd. Ubieram
się modnie i elegancko. Uprawiam sport. Gram w szachy i doskonale
pływam. Znam się również na sztuce i literaturze. Czytam tylko klasykę.
Zachwycam się malarstwem i rzeźbą awangardową. Ale bardzo dokucza
mi samotność. Znam wprawdzie wiele kobiet i czasem nawet z kimś się
spotykam. To jednak nie ma znaczenia, bo ja - Roman Nowak, czekam
na Ciebie, Krystyno Kowalska! A Ty zmuszasz mnie, bym czekał bez końca. Zawsze ozięble mnie witasz i zawsze zbyt szybko żegnasz. Nie odpowiadasz na moje listy. Chętnie sprzeczasz się ze mną. Teraz też bardziej
zachwycasz się tym prezentem niż mną. Po prostu zamykasz mi drogę
do szczęścia. Ale nie możesz zamknąć mi ust. Dlatego uparcie powtarzam, że Cię kocham. Przyznasz, że stawiam sprawę jasno i otwarcie.
Więc tak, czy nie?

— Czy kolację zjemy dziś w restauracji?
— Nie, u mnie. Wszystko, co trzeba już kupiłem. Olu, chodź ze mną do kuchni! Przekonasz się wreszcie, że potrafię ci dorównać przynajmniej w przygotowaniu kolacji. Spójrz, jaką wędlinę kupiłem: szynkę, polędwicę, parówki.
— Czy nie za mało?
— Nie żartuj! Po takim spacerze na pewno wszyscy mają doskonały apetyt. Kupiłem również sałatkę, ser, szproty.
— Gdzie kupowałeś sałatkę?
— W garmażerii, a wędlinę w „Delikatesach” Na pewno jest smaczna. Pomóż mi nakryć do stołu!
— Przecież miałeś zamiar sam przygotować kolację... Ale chętnie ci pomogę.
— Będziemy jeść w jadalni. Olu, nakryj stół tym obrusem.
— Ja też pomogę wam nakrywać do stołu.
— Świetnie, Maryjko! Tak będzie prędzej. Przecież po kolacji chciałyście jeszcze pójść na spacer. Postaw na stole chleb, masło i cukier. Olu, w kredensie są talerzyki, spodki i szklanki, a w tej szufladzie noże, widelce i łyżeczki. Połóż je na stole.
— Tylko ty, Tadku, nic nie rób. Zaraz coś stłuczesz.
— Gdzie są zapałki? Trzeba zapalić gaz. Jeszcze nie zagotowaliśmy wody na herbatę.
— Nie trzeba zapalać gazu. Już włączyłem czajnik elektryczny. Woda za chwilę się zagotuje. Niech Tadek zaparzy herbatę. On wprawdzie od czasu do czasu tłucze naczynia, ale herbatę zaparza świetnie.
— Możecie siadać do stołu. Za chwilę podam wam herbatę.

- Anno, dlaczego stoisz na krześle?
- Ponieważ bardzo boję się myszy.
- Czy to z tego powodu krzyczysz?
- Tak, wrzeszczę z tego powodu. Przecież słyszysz.
- Chyba musisz prosić mnie o pomoc.
- Nigdy o nic cię nie proszę, ale teraz...
- Teraz to robisz?
- Robię, bo muszę.
- Może wolisz zadzwonić po policję?
- Dlaczego kpisz?
- Nie kpię. Tylko trochę śmieszy mnie ta cała sytuacja.
- Piotrze, czy lubisz patrzeć, jak cierpię?
- Przecież nie patrzę.
- Więc zrobisz coś wreszcie?
- Właśnie o tym myślę.
- Widzę, że doskonale się bawisz.
- Chyba nie mówisz tego poważnie?
- To dlaczego nic nie robisz?
- Dlatego, że...
- Dlatego, że ty też boisz się myszy. Prawda? Czemu milczysz?
-Wstydzę się.