Ik ben er nu klaar voor denk ik. Vandaag op 11 oktober is het 'coming-out' dag, oftewel: 'uit de kast kom' dag. En dat is iets nieuws hier in Nederland, we doen het sinds twee jaar pas maar ik dacht: vandaag een goeie dag om mijn coming-out verhaal aan jullie te vertellen. Er is heel veel gereageerd op mijn vorige video of homoseksualiteit. 'Ben jij homo?' heette die video. Heel veel mensen vroegen ook over mijn verhaal, hoe ik het aan mijn ouders verteld heb, hoe ik het aan mijn vrienden verteld heb. Dus nu zullen jullie dat verhaal van mij horen.
Ik weet het nog als de dag van gisteren, zoiets vergeet je ook niet zo snel, het was 18 april 2004. Ik was 15 jaar oud, ik was een heel klein jongetje, heel 'oehoe'. Het was rond middernacht, ik lag in bed, ik zat heel erg met mezelf in de knoop op dat moment, op die leeftijd. Al sinds een paar maanden wist ik op dat moment wat homoseksualiteit inhield en dat ik echt zelf dus ook homoseksueel ben. Ik ben eigenlijk altijd al meer geïnteresseerd geweest in jongens, al vanaf jongs af aan. Die avond was het voor mij genoeg. Ik wilde de knoop doorhakken, ik wil het aan mijn ouders als eerst vertellen. Normaal vertellen mensen het eerst aan vrienden, maar ik dacht mijn ouders, ik ben heel erg close met mijn ouders, dus ik wilde dat eerst aan mijn ouders gaan vertellen. Ik weet het nog goed, ik lag in bed heel zielig te zijn, ik lag heel erg met mezelf in de knoop en ik sms'te mijn moeder met de tekst dat ik iets aan haar wilde vertellen, maar ik mezelf heel erg schaamde voor het onderwerp en het eigenlijk niet durfde te vertellen. Mijn lieve moeder stuurde mij terug: het maakt allemaal niet uit, je kan alles vertellen dus kom gewoon naar beneden en heb het er met ons over. Mijn vader was ook beneden. Ik was op dat moment gewoon zo verschrikkelijk bang, het is eigenlijk niet uit te leggen wat je op dat moment voelt maar je voelt je zo opgesloten in je eigen wereldje dat je het gewoon echt niet aan anderen durft te vertellen en dat je gewoon alles raar vindt aan jezelf. Het hele onderwerp homoseksualiteit, waarom ben ik homo, vinden mensen dat niet raar.
Dus ik sms'te terug: 'nee, ik durf het niet aan jou te vertellen en blablabla..' En opeens hoor ik daar de trap. Ik hoorde de trap. Mijn moeder kwam omhoog en ik wist niet waar ik mezelf moest verbergen, ik ging onder mijn kussen liggen, ik durfde daar ook voorlopig niet onderuit te komen, mijn moeder ging naast me op bed zitten, probeerde me gerust te stellen maar dat lukte niet echt. Ik kwam niks uit en op een gegeven moment zei ze: 'ja, ik ga weer naar beneden. Droog je tranen even en kom gewoon even naar beneden, met ons praten.'
Uiteindelijk na veel geaarzel heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken, ben ik naar beneden gegaan, heb ik mijn ogen weer droog gemaakt, liep ik voorzichtig naar beneden, stond ik vijf minuten voor de kamerdeur om naar binnen te gaan. Ik was gewoon zo bang,
durfde zelfs niet eens meer naar binnen te gaan zo extreem bang was ik. En toen was daar het moment, ik moest de deur open doen en ik barste in huilen uit. Ik rende naar een stoel toe in de kamer, ging daar zitten, begon keihard gewoon weer te huilen. Mijn ouders kwamen allebei naar me toe gerend en begonnen me te troosten en op een begeven moment zat ik tussen ze in op de bank, samen en ik was gewoon muisstil, er kwam niets uit. En toen begonnen mijn ouders te raden wat het zou kunnen zijn, mijn vader begon te raden en kwam uiteindelijk bij de vraag: vind je misschien jongens niet leuker dan meisjes? waarop ik antwoorde: ja..
En toen was daar het moment, misschien wel het gelukkigste moment in mijn leven, de meest verzachtende antwoord dat ik ooit heb gehad. Mijn ouders begonnen me te huggen en zeiden dat het helemaal niet erg is en dat het gewoon echt de normaalste zaak van de wereld is. En er viel toen gewoon van mijn schouders zo'n last af, dat kan jij denk ik niet begrijpen als je niet homoseksueel bent. Het was echt zo'n heerlijk gevoel, gewoon alle zorgen van de afgelopen maanden, jaren, allemaal van me af. Het was klaar. Ik ben homoseksueel, mijn ouders weten het nu, klaar.
Op dat moment hoefde ik niet meer mijn msn gesprekken met jongens te verbergen, hoefde ik niet meer het onderwerp te vermijden met mijn ouders. Ik kon over alles praten, en dat kan ik nog steeds. Daar ben ik onwijs blij mee. Hetzelfde geld voor vrienden. Een paar maanden later heb ik het aan vrienden verteld op msn. Het was hetzelfde verhaal, ik was daar ook heel erg bang. Maar het maakte allemaal niet uit, mijn vrienden respecteerden mij, zoals het hoort. En hoe ik ben, wat ik doe, ze houden van mij, zoals het hoort.
Voor de mensen die dit kijken en nog steeds uit de kast moeten komen, neem de tijd voor jezelf, gooi het niet zomaar bij iedereen, maar ga het echt vertellen aan de mensen die jij vertrouwt en waarvan je weet jij ze liefde ontvangt. Het klinkt allemaal heel cheesy maar het is echt waar. Je bent wie je bent en zo hoort het in deze wereld. Mensen moeten jou respecteren en van je houden zoals je bent. Heb je voor mij nog meer vragen over het onderwerp homoseksualiteit of over het onderwerp 'uit de kast komen', laat gerust een reactie achter of een privé berichtje naar mij op youtube, of stuur een mailtje naar ericossie@gmail.com en ik zal jou zo snel mogelijk antwoorden. Voor nu zou ik zeggen: zie jullie allemaal snel weer, bedankt voor het kijken van deze video. Deel het mensen je vrienden op hyves, twitter, myspace, Facebook, alles en nog wat. En ik zie jullie heel erg snel weer. Ik hoop dat je deze video heel leuk vond!
Heel hartelijk bedankt! :D