A narration of a relatively slow pace with a general Turkish accent.
Bir varmış, bir yokmuş. Keloğlan diye yoksul bir çocukcağız varmış. Keloğlan’ın çok yaşlıca bir annesi varmış. Bir gün Keloğlan annesinden izin almış ve balık tutmaya gitmiş. Öğle vakti koscaman bir balık tutmuş. Bu, çok güzel bir balıkmış. Keloğlan balığı temizlerken balığın karnında bir tas görmüş. Keloğlan tasa su doldurup balığı yıkamak istemiş. Tasa su doldurmuş, suyu balığın üzerine dökmüş fakat tastan su değil sapsarı altı nlar akmış. Çocukcağız bu işe çok şaşırmış, “Bu tas galiba sihirli, hemen anacığıma haber vereyim.” demiş ve eve koşmuş. Tası annesine göstermiş. Sonra tasa defalarca su doldurmuş ve bu suyu boşaltmış. Böylece çok fazla altı nı olmuş. Keloğlan bir gün bu altı nlarla koskocaman bir saray yaptı rmış ve o günden sonra padişah gibi yaşamaya başlamış. Bu hayat Keloğlan’ı şımartmış. Keloğlan’ın bu durumu annesini çok üzmüş. Annesi oğluna çok nasihat etmiş fakat Keloğlan yaşlı anacığının sözünü dinlememiş. Keloğlan bir gün daha çok altı nı olsun diye sihirli tasıyla ırmağın kenarına gelmiş. Irmaktan defalarca su almış ve çok fazla altı nı olmuş. Bu arada tas aniden suya düşmüş. Keloğlan tası yakalamak istemiş fakat o da suya düşmüş. Keloğlan zar zor yüzmüş ve kıyıya çıkmış. Fakat kıyıya geldiği zaman görmüş ki altınlar yok! Meğer hırsızlar Keloğlan’ın bütün altınını çalmış. Keloğlan çok üzülmüş çünkü hem sihirli tas hem de altınlar gitmiş. Keloğlan annesinin yanına gitmiş, çok ağlamış. Annesi, Keloğlan’a “Üzülme çünkü o tas aslında senin değildi, sen o tası buldun. Zaten zenginlik de seni çok şımarttı . Sen o tası çok kolay elde ettin ve çok şımardın, değerini bilmedin. Hay’dan gelen Huy’a gider. Belki artık yine eski Keloğlan olursun.” demiş.
Keloğlan, annesine hak vermiş ve bir daha sihirli tasla ilgili hiçbir şey söylememiş.
