Turkish Script Request

00:00
Şöyle haber çıkıyor. "Erkeğin o genetik şifresi beyinin bilmem nesi çekildi. Termal bilmem nesi çekildi. Yalan söyleyen bölümünün büyük olduğu görüldü. Erkekler yalancıdır." Bak, bilgiye bak. "Erkekler çok yalan söyler. İskoç bilim adamları açıkladı." diye bir de altına küçük bir şey yapıyorlar, gaz veriyorlar. İskoç bilim adamıysa doğrudur o zaman. Bir ara da İsveç, neydi, İsviçreli bilim adamları vardı. Üç açılı diş macunu fırçası falan. Bilim adamına ben ne güveneceğim? Erkek yalancıdır tespitinin yalan olduğu zaten çok açık. Ben erkeğim, oradan biliyorum. Erkek yalancıdır. Yalan söyleyecek donanım yoktur ki erkekte, yazık. Yalan söylemeyecek kadar melektir. Kadın yalancı mıdır? Master degree, hem de.
00:49
Ondan zaten problem çıkıyor. Erkek yalan söyleyemediği için yalan ihtiyacı olur, söyler. Söyleyemediği için yakalanır. Yalancılıkla ilgili paradoks var. Yalancı, yalanı söyleyemeyen adama denir. Söyleyebilen adama yalancı diyemezsin çünkü söyleyebilmiştir. Anladın? Geçmedi mi daha filtreden? "Ne oluyor ya?" Yani şunu diyorum. Kadın, yalan söylemekle ilgili donanımı çok yüksek olduğu için çok ustalıkla söyler. Zaten tespit edemezsin. Bizimkiler erkeğinki çok çocuksu olduğu için yakalanır. Onun için der ki: "Yalancısın sen." Söyleyemedim ki, dur. Zaten ondan belli oldu. Erkeğin buradaki duruşunu daha naif buluyorum. Bizde öyle bir mekanizma gelişmiyor. Erkek çocuğu daha serbest yetiştiriliyor. Hani, daha yalana ihtiyacı yok oluyor. Bizim toplumda daha belirgin. Erkek çocuğun çıplak fotoğrafı çektirilir. Yani, mahremi örtmemekle, kusuru örtmemekle ilgili öyle bir bilinçaltı gelişiyor.
1:51
"Bu da bizim oğlumuz. Çırılçıplak fotoğrafı." Vardır ya: "Bu da bizim oğlan, Mahmut. Buyrun." Kız çocuğunun var mı böyle fotoğrafı? Nadir. Erkeğin çok var ama. "Bu da bizim oğlumuz, buyrun." Belli yaşa kadar evde donsuz gezmeler... "Oğlum değil mi, koparırım valla çükünü." Her şey serbest ona. Halıya işedi. "İşesin, oğlum değil mi?" "Ama İran halısı." "Olsun, koy götüne." Konuşmayı öğrenir, küfür öğretiriz. "Haydi oğlum, amcaya pezevenk de." "Vazoyu kim kırdı?" "Ben kırdım, babacığım. Bir daha kırayım mı, amına koyayım?" Ondan sonra, hiç yalana ihtiyaç yok ki. Bana nasıl olsa her şey serbest.
2:33
Kız çocuğu öyle değil. "Bak bakayım, odasında mı?" "Bak bakayım, nereye gitti?" "Aman dışarı mı çıkıyor? Verin kuzenleri yanına." "Takip edelim." "Şöyle mi yapıyor?" "Ne yapıyormuş?" Takip, takip, takip. Kız da hep bunların farkında. Mekanizma çalışmaya başlıyor. Bahane. Ne bileyim mazeret. Çalışıyor kafa. "Neredeydin kızım?" "Burcularla ders çalışıyordum, babacığım. Ama taytım onlarda kalmış." Bu mekanizmayı 3 yaşından beri çalıştıranla 28 yaşına kadar hiç o mekanizmaya dokunmamış adam aynı olur mu? Yalan insanın ihtiyacı. Belli ki söylemek durumunda kalıyorsun. Ama erkeğin yalanının naifliğiyle kadınınkinin girift yani yapısından bahsediyorum. Şimdi bir canlandırayım bir diyalog burada. Ablalar diyecek ki: "Bak, Mehmet. Senden bahsediyor." Erkeğe sordun diyelim bir durumu. Soruya soruyla cevap verir. Çok acıklı değil mi bu?
3:39
"Bilmem ne otelinin lobisinde sarışın bir kadınla görmüşler seni." "Kim söyledi ya?" Bu ne demek? Ben sıçtım, tüyü nereye dikeyim demek. "Kim söyledi?" "Kim dedi ya?" "Kıvırma, var mı böyle bir kadın?" "Kim söylüyor bana söyle, kim söyledi bunu? Kim söyledi bunu?" "Kıvırma, var mı böyle bir kadın?" "Kim söylüyor ya? Otur bir dakika." "Hangi otelde bana söyle? Hangi otel?" Bu da sıvama bölümü artık. Hangi otel? Kim söyledi? Dikkat et, ikisinin de sonunda soru işareti var. Yazık. Vakit kazanmanın bu kadar ucuzu artık. Erkeğin çalışma masasında don yakalar. De ki: "Bu kimin donu?" "Hangi don ya?" der. Suratına öyle bir ifade takınır ki, sanki donun icadından haberi yok.
4:41
"Hangi don ya? Şu içimize giyilen mi?" Naif. Kadın öyle değil. Şimdi, bu örnek kadın için uygun bir örnek değil ama denk örnek olsun diye anlatıyorum. Mesela kadına sordun. "Bilmem ne otelinde..." Bunu soramazsın zaten de. Şaka, uyduruyorum şu an. "Bilmem ne otelinin lobisinde bir erkekle görmüşler mi acaba?" dediğin anda bir anlatır ki otelin kuruluşundan itibaren. "Otelin iç mimarı işte bizim arkadaş." Bir anlatır. Finalde dersin ki "Ben bir turizm katiliyim. Allah benim belamı versin." Dersin ki... İkna olursun. İçinde bir gram bir ukte kalmaz. "Ben ne hayvanım ya, bunu soruyorum." Çünkü Allah öyle yaratmış, usta. Kadın, ikna etmek içim yaratılmış. Erkek de ikna olmak için. "Ne? Öyle mi?" Öyle yaratılmış. Şimdi, yanındaki hanıma soruyorsun ya "Nasılım sence?" diye. Niye soruyorsun? Bir şey duyup ikna olmak istiyorsun. "Nasılım?" Kadın da bunu bildiği için cevapları hep aynı. "Nasılım sence?" "Çok yakışıklısın." Bu cevap hiç sekmez. "Çok yakışıklısın." Hemen erkek buna inanır. Yakışıklılık bu kadar görece bir şey değil ki. Elini vicdanına koy. "Yakışıklı mıyım?" "Bence öylesin. Bilmiyorum." Sence mi? Sebep? Bence ki bu bölgeden ayrılma diye. Bence yakışıklısın. Kamuya açılma. Bu bölgede yakışıklısın işte. İyi o zaman. Ben buradan ayrılmayayım. Hâlbuki yakışıklılık gerçekte böyle bir şey mi? Değil, tabii ki de. Jude Law var. Ben varım, bak. Hangisi? Hayır, sen. Siktir git. Buna kim inanır? Hayır, ağabey. Jude Law değil, sen yakışıklısın. Yemezler. Ama yeniyor. Çok yakışıklısın. Bence. Tamam o zaman. Evi senin üzerine yapayım. Yazlık benim üzerime olsun. Niye inanılıyor buna? Hiç bilmiyorum. Ama inanılıyor işte. Yazık.