Καλησπέρα σε όλους, καλησπέρα σε όσους κάθονται εκεί.
Δεν βλέπω τι γίνεται αλλά ελπίζω να είστε φρόνιμοι (δεν πιστεύω ας πούμε να κάθεστε και να χουφτώνεστε, να δίνετε γλωσσόφιλα και να λέτε "Αχ, βάλε να δούμε λίγο Τζέρεμι -μουτς, μουτς- να φασωθούμε -μουτς, μουτς-
Τώρα σε αυτό το βίντεο θα ήτανε μία καλή φάση, θα ήτανε κουλ, θα ήτανε κομπλέ, να σχολιάσω εμένα, το Greecing
Θα σας πω πώς πέρασα, τι ένιωθα, τι βγήκε, τι μπήκε, και πως μου φάνηκε το αποτέλεσμα. Καταρχάς θέλω να πέσει αυτή την στιγμή ένα transition Wind γιατί έχουν περάσει δέκα δευτερόλεπτα -ιιιι! μαλάκα δέκα δευτερόλεπτα χωρίς καρτέλα Wind!-
Αχ, ουφ, πωπωπω εντάξει τώρα νιώθω καλύτερα.
Μερικοί έχουν πίεση θέλουν χάπια για να νιώσουν καλά, άλλοι είναι αγχωμένοι θέλουν ένα τσιγάρο, εγώ θέλω καρτέλα Wind.
Έντεκα επεισόδια λοιπόν, το κάθε ένα είναι τελείως διαφορετικό. Στο Greecing είχαμε πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Πέφταν στο τραπέζει σοβαρά θέματα.
-Γιατί τα περιστέρια έχουν όλα το ίδιο μέγεθος;
-Μαλάκα έχεις δίκιο!
Πήγαμε στην Κέρκυρα για να αναρωτηθούμε για το μέγεθος των περιστεριών. Τόσο πουθενάδες! Κοιτάχτε εδώ κάτι παλικάρια! Κοιτάχτε! Δείτε τους! Κοιτάχτε τους στα μάτια!
-Έχεις δει ποτέ μικρότερο περιστέρι;
-Τι εννοείς μικρό; Φάση στην ανάπτυξη, στη …;
-Μικρό περιστέρι, όλα έχουν το ίδιο μέγεθος!
Και εντωμεταξύ το παλικάρι που παρουσίαζε το Greecing ήταν τόσο πουθενάς που καθόταν κι ασχολιότανε και σ’άλλα επεισόδια.
-Γιατί έχει τόσες κουτσουλιές στη Λάρισα;!
Και στη Λάρισα εκεί με το Λινξ πάλι με τα πουλιά ασχολιότανε. Γενικότερα όλο το Greecing ήταν ένα ντοκυμαντέρ για πουλιά, στην Ελλάδα. Λέμε δεν θα μιλήσουμε για τα αξιοθέατα της πόλης, θα μιλήσουμε για τα περιστέρια. Εκεί είναι η προτεραιότητά μας. Ας πούμε για το πού χέζουνε. Πώς στέκονται πάνω στις κολώνες της ΔΕΗ, για πείτε μας; Ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πάμε να δούμε ακόμα μία:
-Τι, εσύ δεν είσαι που έκανες φάρσες;
-Και τι, εσύ έκανες φάρσα σε μένα και καλά;
-Ε; ναι.
-Χα χα χα
-Γιατί δεν είμαι καλός;
-Καλός;
-Όχι;
-Στις φάρσες, όχι. Εγώ σου βάζω δύο.
-Και γω δύο
-Χα χα πλάκα σου κάνω, μηδέν σου βάζω
-Κι εγώ μηδέν
-Χα χα, είσαι άσχετος έτσι;
-Ναι, γιατί το λες αυτό; Σ’ακολουθώ
-Που, στο instagram;
-Όχι
-Που, στη ζωή;
-Δεν έχω ιδέα, δεν έχω ιδέα
-Θες να αποκτήσεις instagram;
-Τώρα, τώρα εδώ σ’αυτό που κάνεις.
-Κάνε με follow
-Δες σε κάνω
Λίγο ακόμα και θα βγάζανε τάπες Πόκεμον να παίξουνε τα παιδάκια.
-Κάνε με follow
-Δες σε κάνω
“-Φιλαράκι, η δικιά μου έχει περισσότερες δυνάμεις, κέρδισα
-Φίλε μου όμως εγώ έχω περισσότερες τάπες από σένα
-Φίλε όμως εσύ έχεις τη γιαγιά σου που σου παίρνει τάπες, εντάξει; εγώ τις παίρνω μόνος μου. Και σε κέρδισα.”
Η εκπομπή σας χάρισε γνώσεις και πληροφορίες με απόλυτη σοβαρότητα.
-Ποιος είναι αυτός ο δρόμος ..(ποιος είναι αυτός ο δρόμος …ποιος είναι αυτός ο δρόμος)
-Εδώ πατούσε μόνο η λίστα Libro d’oro
-Libro d’oro, η πιτσαρία;
-Χα χα, ξέρεις τίποτα για εδώ;
-Τίποτα
-Χόρεψαν εδώ πέρα συρτάκι. Έσπασαν το ρεκόρ Guiness. Είναι απίστευτο.
-Χειροκρότημα
-Φτάσαμε Θεσσαλονίκη, στον Πύργο τον Λευκό
-Θυμάμαι ότι έγινε μία ναυμαχία
-Μάλιστα
-Το θυμάμαι γιατί ..ξέρεις, ζούσα τότε
-Θα μιλήσω λοιπόν για τα δέντρα στον Πηνειό. Είναι πάρα πολύ ωραία, και , είναι ξερά
-Η Θεσσαλονίκή πήρε το όνομά της από την αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κόρη του Φιλίππου του Δεύτερου.
-Είναι καλός!
-Είναι ωραίο να απολαμβάνεις το γάλα που εσύ άρμεξες
Επίσης οι ερωτήσεις στους καλεσμένους ήταν υψηλού επιπέδου.
-Θα έκανες ποτέ μία γυμνή φωτογράφηση;
-Όχι
-Όσοι κάνουν αναρρίχηση, ας πούμε οι κοπέλες, κάνουνε ωραία πόδια;
-Όχι
-Σε ενδιαφέρει εσένα να κάνεις ωραία ποδαράκια;
-Όχι
-Εάν η κοπέλα σου παρακολουθεί μπάλα, εσύ τί κάνεις σπίτι;
-Όχι
-Εγώ πλένω πιάτα
-Όχι
-Τύλιξε τη μπουγάτσα, υπάρχει;
-Όχι
-Ξέρεις που θα με πας;
-Όχι
Κάτι άλλο που χαρακτήριζε αυτή την εκπομπή είναι ο επίσημος και ευγενικός λόγος που χρησιμοποιούσανε
-Άντε γεια κουφάλες!
-Μήπως κάνουν moon walking στο μπουρδελάκι σου;
-Ωχ να σου γαμήσω!
-Βγάλε την καπότα που χεις στο κεφάλι σου
-Πάμε να σε ξεμοναχιάσω
-Είναι τίγκα μπλε εκεί πέρα
-Το μαλάκα!
Παρόλα αυτά συνέβησαν πολλά απρόβλεπτα περιστατικά. Όταν ήμασταν στην εκκλησία στη Ζάκυνθο, με την ΒάναΠαπαδοπούλου (μία λέξη)
-Χα χα, ΒάναΠαπαδοπούλου. Ποια να ναι;
-Αυτό θα ναι το όνομά της. ΒάναΠαπαδοπούλου
Ήταν κάποιος ο οποίος όντως βάραγε τις καμπάνες για εφτά λεπτά. Εφτά λεπτά συνεχόμενα βάραγε τις καμπάνες. Ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντιν νταν ντουρουρουρουρου
-ΒάναΠαπαδοπούλου
-Psychedelic!
Δεν ξέρουμε για ποιο λόγο. Δεν ξέρουμε ποιος ήτανε, μάλλον άκουσε ότι την κοπέλα την λέγανε ΒάναΠαπαδοπούλου (μία λέξη, όλο ενιαίο το όνομα) και τρελάθηκε! Και λέει : “Πώπω, μα είναι δυνατόν να την λένε έτσι;” Και λέει : “Τα χω πάρει, πάω να βαρέσω τις καμπάνες, φεύγω.
-Psychedelic! Χώσ’τα!
Επίσης τα μέρη παιδιά πολύ ιδιαίτερα. Πήγαμε στη Λευκάδα. Το νησί που δεν είναι νησί. Είναι νησί στην καρδιά μας. Για να πας στην Λευκάδα περνάς από μια γεφυρούλα μικρή, πόσο είναι, έντε μέτρα; Ούτε πέντε μέτρα. Σαν LEGO είναι. Σ’όλα τα νησιά του κόσμου πηγαίνεις με καράβι, σαν Ευρωπαίος πολίτης, και στη Λευκάδα πηγαίνεις με πρώτη δευτέρα καρφωτές! Στα άλλα νησιά λένε “Δεν κατάφερα να περάσω απέναντι, είχε πολλά μποφόρ”. Στη Λευκάδα, λένε : “Δεν κατάφερα να περάσω, είχε μπλόκο και γράφανε”.
Η εκπομπή αυτή κυρίες και κύριοι έσταζε μετριοφροσύνη.
-Μπράβο παιδιά!
-Όλοι χειροκροτάνε για μένα
-Μπράβο στη δασκάλα μας
-Ευχαριστώ παιδιά, ευχαριστώ, είμαι ο καλύτερος
-Θέλω να ξέρει ότι είσαι τριγύρω από επαγγελματίας
-Γαμάτοι δεν είμαστε; Εγώ δηλαδή.
Και φυσικά ήταν γεμάτη από πανάκριβες ενδυματολογικές επιλογές.
-Πως σου φαίνεται το καινούριο μου μποξεράκι; Είναι των..των αδερφών εεε.. Γκλάιν Κλάιν
-Κλάιν κλάιν;
-Κλάιν κλάιν
-Κλάιν κλάιν
-Κλάιν κλάιν
Και αυτό ήταν κυρίες και κύριοι, τέλος του επεισοδίου. Εεε, παρακαλώ πολύ, μπορεί να πέσει μία καρτέλα Wind; Αααχ, ευτυχώς, πάλι καλά!
Λοιπόν αυτό ήταν το τέλος, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που το παρακολουθήσατε, θα έχουμε νέα επεισόδια, και σχολιασμού, και σκετς, και πάρα πολλά. Σύντομα όμως, δεν ξέρω ακριβώς πότε, αλλά σύντομα! Και φτάσαμε στο τέλος, σ’αυτό εδώ το σημείο αφήστε τα σχόλιά σας εε για τον.. να κερδίσετε ένα Γκλάιν εε. ένα σώβρακο Γκλάιν Κλάιν. Να ‘στε καλά, γεια σας!
-Όχι αυτό ήταν ωραία, εμένα μ’άρεσε.
-Ωραία, πάμε άλλη μία, πάμε άλλη μία. Λοιπόν. Ξανά.
-Ξέρω
-Α! Χα χα.
-Πάμε άλλη μία;
-Ωχ! Χα χα χα
-Δεν χρειαζόταν να γελάς βέβαια
-Φύγετε όπως είστε.
