Polish Recordings

Witam,

chcę nauczyć się tego języka, gdyż pociąga mnie on już od co najmniej 5 lat łącznie z zakupem słownika, który ciągle mi służy. Od tamtej pory nie daje mi to spokoju, więc postanowiłam się wreszcie tego języka nauczyć.

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;

I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu

W myśli twojego odnowić obrazu?

Jednakże nieraz czuję mimo chęci,

Że on jest zawsze blisko mej pamięci.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,

Abym przed tobą szedł wylewać żale;

Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

I wchodząc sobie zadaję pytanie;

Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?

Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił,

Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;

Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,

Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.

I znowu sobie powtarzam pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Kiedy położysz rękę na me dłonie,

Luba mię jakaś spokojność owionie,

Zda się, że lekkim snem zakończę życie;

Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,

Które mi głośno zadaje pytanie:

Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?

Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,

Wieszczy duch mymi ustami nie władał;

Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,

Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;

I zapisałem na końcu pytanie:

Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie?

1. P: Ale powiększać kuchni państwo nie będą? Chodzi tylko o całkowity
remont?
2. A: Tak, całkowity remont, zainstalowanie nowych szafek, zlewozmywaka i
zmywarki. Lodówka i kuchnia z piekarnikiem są, jak pan widzi, nowe.
Proszę bardzo, tu ma pan dokładne, poprawione plany nowej kuchni.
3. P: Czy pani życzy sobie tapety, czy tylko pomalowanie ścian i sufitu?
4. A: Wystarczy pomalować, na biało.
5. P: Na podłodze i ścianach kafelki?
6. A: Na całej podłodze, na ścianach tylko na 1,5 metra wysokości.
7. P: Ale czy państwo dostarczą kafelki? Bo u nas trudno dostać ładne.
8. A: Ambasada dostarczy wszystko, nawet takie rzeczy, jak farbę, lakiery, kleje,
kable, gniazdka, itp.
9. P: Pani mówi: dostarczy. Czy to znaczy, że my nie zajmujemy się dowozem i
odpowiadamy tylko za robociznę?
10. A: Tak, tylko za robociznę. Jak szybko może pana firma zacząć prace i jak
długo będzie trwał remont?
11. P: Zacząć możemy nawet za dwa tygodnie, jeśli dostaniemy wszystkie
materiały, ale kosztorys i termin zakończenia remontu musimy dopiero
opracować. Potrzebujemy na to jakieś 2-3 dni. To jest duża kuchnia,
proszę pani, i w bardzo złym stanie.
12. A: Dobrze, może spotkamy się znowu za dwa dni? Bardzo zależy nam na
pośpiechu.

1. A: Dzień dobry, pani Danielo, co słychać wambasadzie? Czy były do mnie
jakieś telefony?
2. P: Dzień dobry, pani konsul. Jaką ma pani pogodę w Krakowie? Czy też
pada? Tak, dzwonił profesor Jaczyński i pytał, czy i kiedy mogłaby pani
konsul go przyjąć.
3. A: Pogodę mamy bardzo ładną, dziękuję. W konsulacie też wszystko dobrze.
Profesor Jaczyński? A tak, pamiętam. Może pani sprawdzi w
kalendarzyku, pani Danielo. Czy jestem wolna w przyszły poniedziałek,
od dziś za tydzień?
4. P: W przyszły poniedziałek mamy święto. Piętnastego sierpnia.
5. A: Piętnastego sierpnia mamy święto? Nie wiedziałam. Co to za święto?
6. P: Matki Boskiej Zielnej. A szesnastego sierpnia wieczorem pani konsul
wyjeżdża do Berlina na trzy dni, więc dzień będzie bardzo pracowity, jak
to zwykle przed wyjazdem.
7. A: Słusznie. Zaraz, zaraz, co tu możemy zrobić. W tym tygodniu absolutnie
nie mogę.
8. P: W poniedziałek dwudziestego trzeciego też pani konsul nie może, bo
mamy inspekcję. Może w środę, dwudziestego czwartego?
9. A: Doskonale, niech pani będzie tak dobra i zaproponuje profesorowi środę.
Może tak koło południa?
10. P: Bardzo proszę. Zaraz przedzwonię do profesora, na pewno się zgodzi.
Pani konsul pamięta, że 1 września ja idę na urlop?
11. A: O mój Boże, zupełnie zapomniałam. Na jak długo?
12. P: Tylko na dwa tygodnie, tak jak w zeszłym roku. Zawsze biorę urlop we
wrześniu. Mniej turystów, a pogoda jeszcze bardzo dobra, często lepsza
niż w lecie. Zastąpi mnie pani Barbara, jak zawsze. Czekamy niecierpliwie
na pani powrót.

1. P1: Jezus Maria! Wypadek! Policja!
2. P2: Policja, policja! Żadna policja, najpierw Pogotowie. Nie widzi pan, że są
ranni?
3. P3: (Policeman): dla 03, 03, tutaj 18. Wypadek na rogu Szpitalnej i Przeskok.
Trzy samochody. Jeden CD. Chyba ofiary w ludziach.
4. P4: 03,03, zrozumiałem 18, zrozumiałem.
5. P3: Co się stało? Wypadek?
6. P2: Proszę pana, ja wszystko widziałam, to ten pan! Ta pani jechała jak
trzeba, powoli, a ten chuligan, ten bandyta ...
7. P3: Proszę o spokój. Proszę się rozejść i nie tamować ruchu. Kto prowadził?
Pani? Pani jest dyplomatą? Paszport i prawo jazdy, proszę.
8. A: Tak, ja prowadziłam. Jestem dyplomatą USA. Nie mam paszportu, proszę,
tu jest moja legitymacja z MSZ i prawo jazdy.
9. P2: Panie, nie widzi pan, że kobieta w szoku? Lekarza potrzebuje. Policja
może poczekać. A ten pan ranny, nieprzytomny, krwawi.
10. P3: Raz jeszcze proszę o spokój. I tłoku tu nie robić! Czy pani źle się czuje?
Czy pani jest ranna? Czy coś panią boli? Może pani mówić?
11. A. Trochę mi słabo i wydaje mi się, że wszystko mnie boli, ale to pewnie tylko
szok. To mój mąż jest ranny. Potrzebuje lekarza. Natychmiast. I proszę
bardzo zadzwonić do konsulatu USA.
12. P3: Proszę się nie denerwować. Wszystko będzie dobrze. Już wezwaliśmy
Pogotowie. Zaraz będzie karetka. 0, już jedzie. Słyszy pani? Słyszy pani
syrenę? Konsulat też zaraz poinformujemy i ktoś napewno przyjedzie.
Więc kto był świadkiem wypadku?
13. P2: Co za ludzie! Ja byłam świadkiem i ten pan. Ale nie widzi pan, że są
ranni? Proszę pani, tu jest aspiryna i woda mineralna! A tego pana trzeba
przenieść i położyć.
14. A: Nie, dziękuję bardzo, lepiej męża nie ruszać i poczekać na lekarza.
15. P3: Ma pani rację. lepiej poczekać na lekarza. Więc pani była świadkiem?
Nazwisko? Imię? Adres? Dowód osobisty proszę.

1. A: Przepraszam, czy dobrze jadę na Zwadowice?
2. P: Na Zwadowice? Nie, za daleko pani pojechała. Musi pani wrócić do
głównej szosy.
3. A: Co muszę zrobić?
4. P: Wrócić do głównej szosy, wie pani, tam gdzie jest ta duża restauracja i
stacja benzynowa.
5. A: Acha, do głównej szosy, tam gdzie jest restauracja i stacja benzynowa.
Rozumiem.
6. P: Widzi pani, pani skręciła na lewo, a trzeba było skręcić na prawo, zaraz
koło stacji benzynowej trzeba było skręcić na prawo.
7. A: O mój Boże! Więc co mam teraz zrobić?
8. P: Musi pani zawrócić i jechać prosto, minąć stację benzynową, dalej prosto,
tam będzie niedaleko most. Proszę przejechać most, za mostem skręcić na
prawo i znowu jechać prosto, minąć Kłacko i jechać dalej prosto aż do
Zbarania. Tam zobaczy pani kościół, duży kościół na placu. Przy kościele
niech pani uważa, bo tam będzie taka mała droga po lewej stronie.
Proszę wjechać na tę drogę, i dalej prosto, tam zaraz będą Zwadowice.
9. A: Aha, jechać prosto, przejechać most, i zaraz za mostem skręcić na prawo.
co potem?
10. P: Potem prosto, minąć Kłacko po lewej i jechać dalej prosto aż do Zbarania.
11. A: Prosto, minąć Kłacko, i dalej prosto aż do Zbarania.
12. P: No, i tam będzie ten duży kościół na placu, i tuż przy kościele taka mała
droga, wiejska droga, wie pani.
13. A: Będzie mała wiejska droga przy kościele w Zbaraniu. Czy tak?
14. P: Właśnie, to znaczy koło kościoła, po lewej stronie. Tam musi pani
wjechać na tę drogę, skręcić na lewo i już prosto do Zwadowic, niedaleko.
Ze Zbarania jakieś 6-8 kilometrów.

1. A: Pani Janino, w czwartek będziemy mieć małe przyjęcie.
2. P: W czwartek? A na ile osób i o której? Czy to będzie kolacja przy stole czy
bufet?
3. A: O siódmej. Bufet, bo będzie jakieś dwadzieścia osób. Czego będzie pani
potrzebować?
4. P: Przede wszystkim muszę posprzątać, no, okna umyć, podłogę zapastować
i wyfroterować, odkurzyć, wie pani.
5. A: Ależ mieszkanie czyste, wystarczy trochę odkurzyć.
6. P: Dla gości nigdy nie jest za czyste. Dwa tygodnie nie pastowałam. To może
pani mi kupi detergenty i pastę do podłogi. A z jedzenia, aha, sery i te
pani krakersy, bo już mało. Gorący i zimny bufet, jak zawsze?
7. A: Tak. Co jeszcze potrzebujemy do jedzenia?
8. P: Wątróbkę na pasztet, musztardę ... Wie pani, lepiej zrobię listę, bo muszę
sprawdzić, czego potrzebujemy. A co do picia to już pani wie. Ja się nie
znam na tych drinkach.
9. A: Dobrze. I tak dopiero we wtorek zrobię zakupy. Ale pani Janino, nie
trzeba tak ciężko pracować, naprawdę.
10. P: Ee, nie. Ja lubię gości. Dawno nie było u nas żadnego przyjęcia. I mojego
pasztetu jeszcze pani goście nie próbowali, pani też nie. A jaki dobry!
Zobaczy pani.

1. A: Pan dyrektor Zawadzki z MSZ, prawda? Mary Martinez, bardzo mi miło.
Panie dyrektorze, strasznie mi przykro, ale radca Lee jest jeszcze u
ambasadora. Czy zechce pan poczekać? Pół godziny najwyżej.
2. P: Cóż robić, trudno. Dziś niestety nie mogę poczekać, bo sam mam
konferencję za godzinę i to dość daleko. Chyba będziemy musieli przełożyć
nasze spotkanie. Na kiedy? Jak pani myśli?
3. A: Czy jutro, w środę o dwunastej odpowiada panu?
4. P: Jutro nie będzie mnie w Warszawie. Może w piątek? Ale mogę przyjść
dopiero o czternastej.
5. A: Zaraz sprawdzę. Piątek o drugiej po południu. Doskonale. Radca Lee
będzie czekał na pana dyrektora.
6. P: Czy mogłaby pani jednak na wszelki wypadek zadzwonić do mnie w piątek
rano, żeby potwierdzić dzień i godzinę? Widzi pani, mam teraz trochę mało
czasu, no a w poniedziałek wyjeżdżam na tydzień do Berlina. Jak pani
zapewne wie, radca Lee i ja musimy uzgodnić raczej ważną i skomplikowaną
sprawę·
7. A: Oczywiście. Zatelefonuję do pana dyrektora w piątek rano, żeby
potwierdzić. A więc w piątek o drugiej. I raz jeszcze bardzo przepraszamy za
kłopot.
8. P: Nic nie szkodzi. Zdarza się. Znam te sprawy z własnego doświadczenia.
Dziękuję pani i do piątku.
9. A: Do piątku.

1. P: Proszę bardzo, pani pozwoli. Ach, co za piękne róże! I czekoladki!
Naprawdę nie powinna pani. Ale proszę bardzo do środka, niech pani siada.
Herbata czy kawa?
2. A: Dziękuję, kawa jeśli można. Ale proszę nie robić sobie kłopotu.
3. P: Żaden kłopot. Wszystko jest gotowe. Basia mówiła mi, że Amerykanie
wolą raczej kawę.
4. A: Prawdę mówiąc, ja już nie. Zaczynam lubić herbatę. Polacy piją dużo
herbaty, prawda?
5. P: Raczej tak, ale i kawę lubimy. Mąż nie wyjdzie rano z domu bez mocnej
kawy. Proszę, może ciasteczko? Własnej roboty, domowe.
6. A: Dziękuję, rzeczywiście świetne. Państwo mają bardzo ładne mieszkanie.
tyle książek!
7. P: Kupiliśmy je dopiero rok temu. Trochę tu ciasno, ale powoli urządzimy się.
No i "ciasne, ale własne", to jest ważne, prawda? Cieszę się, że nasze
dziewczynki tak się lubią. Basia ciągle mi opowiada o Kasi.
8. A: A moja Kasia ciągle mówi o Basi. Bardzo miła dziewczynka. Państwo mają
jeszcze syna, prawda?
9. P: Tak, Tomka, ale Tomasz to już dorosły mężczyzna, 19 lat. Studiuje na
Politechnice. Ależ pani nic nie je! Bardzo proszę, niech się pani poczęstuje.
Może jeszcze kawy?

1. P: Witamy, witamy. Dawno pani u nas nie było. Chorowała pani?
2. A: Nie, u mnie wszystko w porządku, dziękuję. Po prostu dużo pracy.
3. P: Rozumiem, ale witaminy jeść trzeba. Zima, wie pani. Niech pani zobaczy,
jakie ładne banany. I pomidory świeże mam. I grzybki marynowane.
Delikates.
4. A: Grzybki marynowane? Nie wiem co to jest. Czy można zobaczyć?
5. P: Proszę bardzo, piętnaście tysięcy dwieście słoik, tanio.
6. A: A ile kosztują banany?
7. P: Dwanaście tysięcy złotych kilo, pomidory dziesięć.
8. A: Trochę drogo.
9. P: Drogo, ale kupić warto. To ile pani weźmie?
10. A: No, może wezmę 4 banany, kilo pomidorów i te grzybki, jeden słoik.
11. P: Proszę bardzo: banany dziewięć tysięcy osiemset, pomidory dziesięć
czterysta, trochę więcej, dobrze? Grzybki piętnaście dwieście. Razem
trzydzieści pięć czterysta. Dla pani trzydzieści pięć. Trzydzieści pięć tysięcy
pani płaci.