Broder: We beleven de laatste dagen van Europa
OPINIE - Henryk Broder − 22/12/12, 16:59
© EPA. De uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede op 12 december.
OPINIE De EU is de meest ver-gaande poging om de burger onmondig te maken sinds het communisme, zegt Die Welt-columnist Henryk Broder.
Een oud Russisch spreekwoord zegt: 'Er zijn geen lelijke bruiden, er is alleen maar niet genoeg wodka.' Dat geldt niet voor de economie. Een slechte economie kun je niet oppoetsen door te gaan feesten. Je kunt ook niet gezellige kerstliedjes gaan zingen als je weet dat het huis van de buren in brand staat. Dan kun je op je klompen aanvoelen dat het vuur naar je eigen huis overslaat of dat je de dakloos geworden buren moet opnemen en te eten moet geven. Je weet niet wat erger is.
Wij maken de laatste dagen van Europa mee. Zoals Karl Kraus 'De laatste dagen der mensheid' voorzag in zijn monumentale werk uit 1922, zo liggen 'De laatste dagen van Europa' direct voor ons. Of nee, ze liggen er niet gewoon, ze bespringen ons.
Ik heb vorige week de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede aan de Europese Unie gezien, live op televisie. Ik neem aan dat ik de enige ben die dat gezien heeft, want de uitzending vond plaats op een tijdstip dat normale mensen werken. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen. De EU onderscheiden omdat ze de vrede in Europa heeft bewaard, is net zo raar als het Leger des Heils onderscheiden omdat het niet in alcohol, drugs, hoeren en wapens is gaan handelen. Verder heeft niet het vreedzame Europa, maar een militaire interventie de vrede gewaarborgd. Als die niet had plaatsgevonden, zaten we vandaag niet zo gezellig bij elkaar.
De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan de EU deed me ergens aan denken. Precies zo fêteerde het Centraal Comité van de Communistische Partij in de Sovjet-Unie zichzelf. Men speldde elkaar onderscheidingen op en getuigde om beurten van de extreem belangrijke bijdragen die men aan de vrede en veiligheid in Europa en de wereld had geleverd.
Iemand als ik, die de eerste jaren van zijn leven in Polen heeft doorgebracht, blijft altijd licht allergisch voor het begrip 'vrede'. Niet omdat ik voor oorlog ben, maar omdat 'vrede' het alibi is dat elke vorm van barbarij kan rechtvaardigen. Ook de Berlijnse Muur werd ons gepresenteerd als een vrede bewarende, in elk geval onontkoombare maatregel. Er was geen alternatief, zeg maar.