Í fremsta sal sýningarinnar er brugðið ljósi á menningarlegt og sögulegt hlutverk íslenskra miðaldahandrita og efnisins sem þau geyma fram til okkar daga. Kvæðin og sögurnar eru meðal auðugustu heimilda um andlegt líf fólks í Norðurálfu fyrir kristni, uppspretta þekkingar og skemmtunar við konungshirðir og á alþýðuheimilum. Ritmenningin sem kirkjan flutti gerði kleift að skrá þessa þekkingu við hlið nýrrar með skipulegum hætti. Ritaðar voru frásagnir um hvernig land var numið og féll í hlut ættum og einstaklingum, lagatextar voru skráðir og á grunni fræða sem lifað höfðu í síbreytilegri mynd á manna vörum urðu til sígild bókmenntaverk. Þessi menningararfur hafði víðtæk áhrif, m.a. á Norðurlöndum, Þýskalandi og í löndum enskumælandi þjóða. Þá eru myndir á sjónvarpsskjám sem segja frá handritasöfnun Árna Magnússonar og heimkomu fyrstu handritanna til Íslands 1971 og gestir hafa aðgang að tölvum með ríkulega myndskreyttu efni um goðafræðina auk fræðsluefnis um handritin. Í sérstökum sal er sýnt inn í heim bókagerðar á miðöldum; skinnaverkun, bleksuðu og gerð lita úr litasteinum auk þess sem brugðið er upp sýnishorni af þeim aðstæðum sem bókagerðarmenn og skrifarar bjuggu við á miðöldum, sýnd tæki, tól og efniviður, sem var nauðsynlegt til handritagerðar, auk sýnishorna af rithöndum frá miðri 12. öld og fram undir miðja 19. öld. Lesa má um nokkur þekkt handrit á síðu stofnunarinnar.