Καβαφης (1917).
Ἤθελα νἄχω ένα σπίτι ἐξοχικό
μ᾽έναν πολὐ μεγἀλο κῆπο .. ὄχι τόσο
γιά τά λουλούδια, γιά τά δένδρα, καί τές πρασινάδες
(βέβαια νά βρίσκονται κι αὐτά εἶν᾽εὐμορφότατα)
ἀλλά γιά νἄχω ζῶα. Ἆ νἂχω ζῶα!
Τουλάχιστον ὲπτά γάτες .. ὴ δυό κατάμαυρες,
Καί δυό σάν χιόνι κάτασπρες, γιά τήν ἀντίθεσι.
Έναν σπουδαῖο παπαγάλλο, νά τόν ἀγροικῶ
νά λέγει πράγματα μ᾽ἔμφασι καί πεποίθησιν.
Ἀπό σκυλιά, πιστεύω τρία θά μ᾽ἔφθαναν.
Θἄθελα καί δυό ἄλογα (καλά εἶναι τ᾽ἀξιόλογα).
Κ᾽ἐξ άπαντος τρία, τέσσαρα ἀπ τ᾽ἀξιόλογα
τά συμπαθητικά ἐκεῖνα ζῶα, τά γαϊδούρια,
νά κάθονται ὀκνά, νά χαίροντ᾽ η κεφάλες των.
I hope this isn't too long. Apologies for any incorrect stress markings.